— Герб? — удивился Яцек, когда брат завёл речь о геральдике. Он никогда не задумывался о гербе и сейчас понял, что не имеет представления о том, как вообще это происходит, нужно ли герб придумывать самому или обращаться к каким-то знающим людям — может быть, к князю? — Ды я нават не ведаю... — озадаченно почесал в затылке Яцек. — З канём, напэўна, герб павінен быць, як інакш? Можа, з двума конямі... але гэта трэба, я думаю, да Ягайлы звяртацца: ён нам шляхецтва даў, ён і герб павінен зацвердзіць. А калі шчыра, чорт яго разбяры, як гэта ўсё ў іх ўладкована…
Под «імі» Яцек, конечно, имел в виду шляхту, к которой пока так до конца и не привык себя причислять. Он тяжело поднялся с чурака, на котором сидел у ограждающего поместье тына, наблюдая за ходом работ, полез за пазуху.
— Глядзі лепш, што я ў жыда дастаў, — показал он брату увесистый мешочек, набитый золотыми. — Можа даць яшчэ, але нам гэтага на першы час павінна хапіць. Цяпер нам трэба нашых людзей абсталяваць, — Яцек обернулся, посмотрев на людей Вацека, коротавших время у ворот — кто сидел на корточках в кружок, травя шутки, кто грыз налитое яблоко, взятое из большой корзины, двое развлекались метанием ножа в исцарапанную расколотую доску, прислонённую к тыну — один, долго примерявшийся, наконец метнул: нож глухо ударился о доску рукояткой, упал на землю в траву. — Ты глядзі, — сказал Яцек брату, — гэта ж не дружына, гэта пацанва вулічная ў нас. У іншых-то спадароў, я ведаю, людзей менш, ды ўсё, верагодна, апранутыя ды са зброяй, а ў нас што? Зброя — слёзы адны, даспехаў наогул ні ў каго няма. Вось налятуць на нас, што мы будзем рабіць, чым адбівацца? Так што ты зараз ідзі на рынак, выберы для нашых байцоў зброі і даспехаў лепей, прама вось на ўсе грошы, што тут ёсць, жыліцца не трэба. І нам спакайней жыць будзе, і хлопцы нам дзякуй скажуць. Калі атрымаецца дамовіцца з купцамі, каб за вялікі заказ зніжку зрабілі — гэта б добра было, але ўжо як выйдзе. Я б сам схадзіў, ды ты, брат, у гэтым лепш за мяне разбіраешся.
— А я, напэўна, — вздохнул Яцек, — вунь Вацэка з хлопцамі вазьму і на сустрэчу да начных цырульнікаў з вечара паеду. Трэба з імі пагаварыць, даведацца, што нам прапануюць. І, раз ужо ты пра паляванне з Бараўцом дамовіўся, і мне ёсць ім сёе-тое прапанаваць.